Verslag Women’s Worlds 2016

Ik wilde al langer heel graag eens meedoen aan het tweejaarlijkse Vrouwen (Wereld) Kampioenschap Snipe, nu het dit jaar in Europa plaatsvond, was het mijn kans! Wegens omtandigheden kon Margot jammer genoeg niet en na wat over en weer ge-email had ik dan een Italiaanse bemanning mét boot kunnen regelen. 23 augustus was het dan zover, ik vloog alleen met mijn zeilen naar Rome om Giovanna Giangitano te ontmoeten, spannend!

We reden naar een meer zo’n 50 km boven Rome, Lago di Bracciano, dit is een vulkanisch meer dat zo’n 20 km van de kust ligt en ook afhankeljik is van de zeebries die er normaal tegen 14u door komt.

We hadden 1 dagje om eens samen te zeilen voor het event begon. Uiteraard kwam de wind er niet om 14u door maar pas rond 16u, we hebben een tweetal uurtjes kunnen wennen aan de boot en elkaar.
Op 25 augustus was het de practice race, die zeilden we heel goed, heel de reeks bootje per bootje kunnen goedmaken na een niet zo’n denderende start. Wanneer we de finish lijn naderden begon Giovanna rare dingen te zeggen en ik begreep haar totaal niet “don’t cut the line” zei ze, ik zei: “laten we eerst finishen en leg dan even uit wat je bedoelt”. We finishten 4 en Giovanna legde me uit dat velen geloven dat finishen in de practice race ongeluk brengt…. mmm dit herinnner ik me inderdaad vaag van vroeger, maar we besloten dat wij er niet in geloven!

Na de practice race was er de openingsceremonie, het was een gezellige boel onder de vrouwen, maar er waren zeker niet alleen vrouwen want vele vrouwenteams hadden zich goed laten omringen door coaches zoals Alexander Tinoco en Gonzalo Crivello.

Op 26 augustus kon het echte werk dan beginnen, na heel lang wachten uiteindelijk toch gestart rond 16u. Ik was te vroeg weg en zeilde niet zo’n beste race 14/19, ik begon ook te geloven in het bijgeloof over de practice race…

Vanaf zaterdag 27 augustus hadden we min of meer de normale omstandigheden van Bracciano, zeebries die tegen 14u doorkomt, een uurtje grote shiften en dan een min of meer stabiele wind tussen de 10-15 knopen, kortom heerlijk zeilweer mede door de aangename temperaturen en de zon die altijd present was!

We hebben nog een paar mooie races gezeild en deden soms mee vooraan, los van de Braziliaanse meisjes want deze staken er met kop en schouders boven uit. Ik heb enorm veel geleerd en ik ben heel blij dat ik heb deelgenomen. Omdat we maar met weinig bootjes waren, kwam je makkelijk in contact met iedereen en dit was heel leuk en leerrijk.

We zijn in totaal 9de geworden, ex aequo met een Amerikaans team op plaats 8. De Brazilianen waren de duidelijke winnaar. De laatste dag is er nog hard gestreden voor zilver en brons: het Portugees-Spaanse (Las Ibericas) team (stuurvrouw is de dochter van de zeilmaker Pires de Lima) controlleerde de eerste manche van de laatste dag het Italiaanse zusjes team Frascari (de stuurvrouw had net een plaats op de spelen gemist in Laser Radial), maar Las Ibericas konden de laatste race niet meer schitteren waardoor het Noorse team naar de 2de plaatse schoof, en het brons naar Italië is gegaan.
Nog twee teams wil ik in de spotlights zetten, moeder en dochter Pline van de USA (5de) en moeder en dochter Wahlroos van Finland (7de), ik vind het fantastich dat moeder en dochter samen aan zo’n Kampioenschap kunnen deelnemen, dit maakt de Snipe klasse zo uniek!

Het was wel jammer dat er slechts 19 teams waren, geen enkel Spaans team, slechts 1 Noors team (enkele weken terug was er in Noorwegen het Noors Vrouwen Kampioenschap met maar liefst 15 bootjes).
Er werd hier wel wat over gediscussieerd en sommigen opperen een Mixed Championship. Ik hoop dat het Only Womens event blijft bestaan want het heeft toch iets speciaals en is belangrijk om zeilen voor vrouwen te promoten, daarom hierbij een warme oproep om het (hopelijk) volgende Vrouwen Kampioenschap met een grotere Belgische delegatie te gaan!

Ciao!

Helena